دوبي سل

گشایش آبشار های مَران

از زمان برنامه ریزی برای صعود زمستانی خط الراس هفت خوان در مورد وجود آبشاری بلند درروستای مران دره سه هزاراطلاعاتی داشتم. امسال از اوایل فصل پیشنهاد گشایش دره را با مهران و امیر و محسن مطرح کردم. هر دو موافق بودند و قرار شد زمان برنامه را با هم هماهنگ کنیم. دریکی از برنامه های دره نوردی متوجه شدم محمد رضا هم این دره را دیده است و تصمیم دارد برنامه ای را در آنجا اجرا کند. همان جا هماهنگی ها را انجام دادیم و قرار شد در اولین فرصت سری به مران بزنیم.

بالاخره زمان اجرای برنامه فرا رسید. تمام لوازم را جمع کردیم و قرار شد روز 5 شنبه چهارم مرداد به سمت سه هزار حرکت کنیم.

97/5/4با آمدن مهران و محمد رضا به سمت قزوین حرکت کردیم. مقصدمان روستای مران در منطقه سه هزار تنکابن بود اما ترافیک جاده چالوس باعث شده بود مسیرمان را عوض کنیم و از طریق الموت و پیچه بن به سمت سه هزار برویم. امیر هم از همدان آمده بود و در قزوین منتظرمان بود. با رسیدن امیر به سمت الموت و معلم کلایه رفتیم. جاده کوهستانی و پیچ در پیچ بود.مسیر طولانی منتهی به گردنه سلمبار(سلج انبار) پر شیب و در قسمت های پایانی خاکی بود. بالاخره به مران رسیدیم. محسن هم که از چالوس راه افتاده بود دو ساعتی زودتر از ما رسیده بود و در این فاصله گشتی در محل زده بود و مکانی را برای شبمانی پیدا کرده بود. محسن باغ کوچکی را نشان داد و گفت اینجا می توانیم شب را به صبح برسانیم. کلی ذوق کردیم و وارد باغ شدیم. باغ محسن در باغ سبزی بیش نبود و ما را به قبرستان برده بود. کنار غسالخانه زیر انداز ها را انداختیم . خوبیش این بود که آب پیدا می شد و با آبی که مرده می شستند می توانستیم چای بخوریم. فقط کمی تابوت جلو درب ورودی غسالخانه توی ذوق می زد. شام مختصری خوردیم و لوازم فنی را تفکیک کردیم. قرار شد صبح ساعت 5 بیدار شویم و با طلوع آفتاب حرکت کنیم.

97/5/5ساعت 5 بیدار باش بود. به جرات می توانم بگویم یکی از بدترین شبهای عمرم بود. وقت وارد شدن به کیسه بیواک چند پشه هم وارد آن شدند. پشه های اینجا با نیش فرود می آمدند و رادار گریز بودند. بی هیچ صدایی می نشستند و می زدند ومی رفتند. تمام تنم همزمان می خارید و برای فرار از این قبرستان لحظه شماری می کردم. بقیه هم وضعیت مشابهی داشتند. خلاصه کلام اینکه صبحانه را خوردیم و راه افتادیم. از روستا عبور کردیم. روستایی زیبا و تمیز و سر سبز بود.حدود ورودی دره را از گوگل ارث در آورده بودیم. با خروج از روستا و کمی پرس و جو از اهالی به سمت پاکوب کمر بری که به بالادست آبشار می رفت رسیدیم. با کمی صعود و تراورس ناگهان آخرین آبشار را مقابلمان دیدیم. آبشاری بلند و زیبا و پر آب بود. به تماشایش نشستیم. از این زاویه تماشای آبشار لذت بخش بود و آبشار بالادست را هم می دیدیم. به نظرم آبشار آخر شبیه آبشار آخر پیچه بن بود اما این کمی بلند تر بود.با رسیدن به انتهای تراورس و کمی صعود به دشت کوچک و سرسبزی رسیدیم. یال کوتاهی بین ما و رودخانه فاصله انداخته بود. غرق در تماشای این دشت سر سبز زیبا بودیم. با رسیدن به انتهای دشت از راه مالرویی بالا رفتیم و بالاخره به رودخانه رسیدیم. استراحت مختصری کردیم و راه افتادیم.آب خنک و زلالی بود و از همه مهتر اینکه بستر رودخانه سنگی بود و با راه رفتن در آن آب رودخانه گل آلود نمی شد. به اولین آبشار رسیدیم. آبشاری دو پله ای و کوتاه به ارتفاع 8 متر بود. در سمت راست آبشار یک انکر سایز 10 کوبیدیم و با یک صفحه تک حلقه کارگاه اول ایجاد شد. چون دره در جبهه شمال قرار داشت همچنان پر آب بود. با گذر از این آبشار مسیر رودخانه را ادامه دادیم. غرق در زیبایی و بکری اینجا بودیم. به دومین آبشار رسیدیم. فرودی بین 12 تا 15 متری داشت. سنگ های سمت راست مناسب رولکوبی نبود. در سمت چپ آبشار یک کارگاه تک نقطه ایجاد کردیم.پای کارگاه پر از سنگ های ریزشی بود. با کمی تلاش مسیر را پاکسازی کردیم. مسیر فرود درگیری با آب نداشت و از کنار آبشار می گذشت. این فرود در دو جا نیاز به کنترل سایش داشت که با محافظ طناب و کیسه طناب این کار را انجام دادیم. با فرود از این آبشار به آبشار سوم مسیر رسیدیم. با ایجاد کارگاه طبیعی از درخت بالای آبشار از این آبشار هم گذشتیم. طول این آبشار هم حدود 12 متر بود و مسیر فرود آن داخل آب بود. با عبور از این آبشار مسیر را در امتداد رودخانه ادامه دادیم و به آبشاری 20 متری رسیدیم. با ایجاد یک کارگاه دو نقطه و طناب ریزی آبشار اماده فرود شدیم. مسیر فرود از درون آب می گذشت و در لبه آبشاردر دو نقطه نیاز به کنترل سایش داشت. به آبشار بعدی مسیر رسیدیم. آبشاری بلند و دو پله ای بود. برای پله اول از درخت کنار آبشار کارگاهی طبیعی گرفتیم و با حدود 10 متر فرود به پله دوم رسیدیم. ریزش آب باعث خیس شدن دریل می شد، به همین خاطر یک نفر جلو آب ایستاد تا نفر دیگر بتواند راحت تر کار کند . با ایجاد کارگاهی دو نقطه ای و طناب ریزی مسیر از این فرود 27 متری گذشتیم. درابتدای فصل به دلیل فضای کوچک جلو کارگاه و حجم بالای آب دسترسی به این کارگاه کمی دشوار است. پس از این فرود کمی ساختار دره تنگ تر می شد. با عبور از چند پرش کوتاه به محلی رسیدیم که آبشار فرعی بسیار زیبایی وارد دره می شد. بالاخره به بالای محلی رسیدیم که از صبح آن را دیده بودیم. ابتدا با ایجاد یک کارگاه تک نقطه در سمت راست آبشار و فرودی دو مرحله ای از این آبشار 15متری گذشتیم. در پایین این آبشار آب به حوضچه ای گرد و زیبا می ریخت. عمق حوضچه زیاد نبود که بشود از ارتفاع تقریبا دو متری به داخل آن پرید. ضمن اینکه در فصل پر آب خروجی آب این حوضچه می توانست باعث بهم خوردن تعادل و سقوط شخص شود. برای ایمنی بیشتر یک کارگاه تک نقطه ایجاد کردیم و به بالای بلند ترین آبشار دره رسیدیم. برای دسترسی به لبه آبشار باید از روی سنگی شیب دار پایین می رفتیم. با کوبیدن یک انکر سایز ده به لبه آبشار رسیدیم. فرود بلندی بود و با توجه معلق بودن مسیر و حجم آبی که داشت می توانست برای شخص در حال فرود مشکل ساز شود. بهتر بود با ایجاد یک تراورس کمی مسیر فرود را از آب دور کنیم. سنگ های مسیر به دلیل ریزشی بودن محدودیت هایی را برای رول کوبی ایجاد می کرد. کارگاهی دو نقطه ای ایجاد کردیم و با نصب دو انکر دیگر در طول تراورس ، کارگاه دوم رابه صورت دو نقطه ای ایجاد کردیم. این تراورس به صورت نیمه معلق بود و برای ایمنی بیشتر مسیر طناب ثابتی را روی آن باقی گذاشتیم تا در صورت تردد تیم های بعدی عبور از این مسیر به صورت ایمن صورت پذیرد. 70 متر فرود معلق از کنار آبشاری زیبا و پرآب آخرین فرود این دره زیبا بود و در نهایت با 45 دقیقه پیاده روی به روستای مران بازگشتیم. مران ترکیبی دلنشین از آسمانرود و پیچه بن بود

نکاتی در مورد پیمایش دره مران:

در این دره تا قبل از رسیدن به دو آبشار آخر در قسمت هایی از مسیر امکان خروج از دره وجود دارد.

فصل مناسب برای پیمایش دره از نیمه تیر تا نیمه شهریور می باشد

آبشار آخر دارای دو کارگاه است(یکی در ابتدای تراورس که می توان در شرایط کم آبی از آن استفاده کرد و دیگری در انتهای تراورس که برای شرایط پر آبی دره مناسب است).

برای پیمایش دره به طنابهایی به متراز 70 ، 50 و 20 متر نیاز دارید.